Sim-sim.az gənc şair Ələsgər Əhmədin şeirlərini təqdim edir.
Günəşsəl
Bu qaranlığın sol yarımkürəsində,
Quranın eşq surəsində
bir günəş salamladı səhəri
şairanə dəniz intiharından şeirləşən şəhəri.
Qarğalar,
leşlərə salam verməyənlərin ətinə acdır.
Dünya –
özünü yaxşı hiss etməyə layiq görməyənlərin
ədalətinə möhtacdır.
Gözüyumulu tərpənişini görməkdir,
saçlarını xoşbəxtliyə hörməkdir – eşq!
Mələklərin ahından yanmaz
Füzuli kantatasında,
səma allahından dayanmaz,
unutqanlıq yüklərini daşımaz çantasında.
Gözləmək, gözlətmək eyni qarətdir,
məram görüşdən ibarətdir həvəslə
Sənə bəlkə hər şeyi demişəm, yavaş səslə
Torpaqdan bir nəfəs götürəcəyəm
Əkdiyin toxumlar əhalidir.
Heyvanlar alidir.
Canlı insan olmasa, ot olar da.
Sənə təbəssüm ötürəcəyəm, çəkdiyin fotolarda.
Kazino tamahkarlığı.
Zaparogların göndərdiyi məktublarda
sevgisizlik imza yeri – yazılmazdı “Milena”
Aşırı bilgisizlik – artıq çəki.
Necə ki,
hindular hər dəfəsində tutublar da Zayeri
Ayaqqabı təmizləyənlər fəlsəfəsində,
qızıl mazdı “dilemma”
Paralel dünya,
Manenin intihar əməyindən sonrakı yaşam
Şam yeməyindən sonrakı
desert inzivalar – çölün fərqli sarbanlar koloniyası
Lipofreniya “jertva”lar – dərdli qurbanlar anhedoniası
Əşşi,
sanki ancaq, düşünmək mənim, Nəysə, taleyimdi.
Külbastıya daş dəysə, qırılar sancaq.
“Deyim”di.
Bilsəydim, aldığım hər həbs
tanrıtək haqsız dəlisoydu, əməllərimi keçərdi
Sinəni önə çək.
Əziz, Mary Phelps,
döşlərinin dili olsaydı, parçadansa, əllərimi seçərdi.
Solçu Mohseni
musiqidən qovalayardı fars izdəki yolçuluq.
Qayalar yuvarlayardı
dərmanlarını dağdan yumaq kimi.
Ad var, sizdəki solçuluq,
ərəblərin ölüm fərmanlarını sağdan oxumaq kimi qərarsızdır.
Yararsızdır, futbolçu əhsəni,
qapıçının qol vurmağı,
rəqib qapıçıyla eyni düşünməyinə bağlıdı.
Hər il dördü ilə ailə qurmağı,
isti saunaların sərin masajlarını sevirsən də.
Maraqlıdır.
Tərəf bizik, tələf onlar.
Nə qədər ki, bir gicbəsərin mesajlarını çatdıracaq
ağıllı telefonlar
dünya susacaq, dilini çevirsən də.
Mövzu bir az teatral,
bir az da cəllada əmr verməyən kral.
Masaj və mesaj:
biri ruhunu, o biri vücudunu yumşaldır.
Mənim intiharım
ləpələri uşaqlara çatmayan qumsaldır.
Ya da ki, limerens “SEVR”
Getmədən deyim,
dərviş Zolyanı oxuyandan sonra Parisi sevir.
Unutduğum dərmanın adı:
Yollar
dabanlara tüpürən qorxuları addım-addım dadır.
Səni yandırmaq istəyən
şimşəklərin arzuları qanadımdadır, Leşyeyən.
Damağımı kənardan dişləyən dişəklərin
öz izlərini pisləyən qitədə
meyvələrin təmizlərini axtarırdım çinardan xəritədə.
Tanımadığım mənzillərdə
dincəlməyə sürətlənir ağlımda daşıdıqlarım.
Pərdəli işıqlar
gözümün önünə gəlməyə sənətsəl cürətlənir.
Zərbi-məsəl rəzillər də yalvarır ki:
Bitirib qarətləri,
betonlara qumdan alışıqlar sanc!
İnanc –
bəşəriyyəti rənglərlə “oyadımdadır”
hansısa rəssamda.
Evimin yolunu unutsam da,
orda yaşadıqlarım hələ də yadımdadır.
Sonuncu mərhələdə,
tənhaların alın təri səhraları suvarar ki,
qərib hərarətləri yerli sputniklər gəvələdi.
Səsini izlədiklərini
gördüyün simfoniklər qovar,
lakin bir filmlə öyrənərsən – “Həyat axırdan əvvələdi”
Kiçildib dediklərini,
dərslərini ötürdüyün müəllimlə əylənərsən.
Yazdıqlarını içirdib anladarsan;
keyfiyyətcə bir sıfır öndədir ədəbiyyat çaxırdan.
Sözlər yaşamaz ha
səfillər namaza
can atdıqcan, şıltaqlığa əfəllər.
Dəfnlər və kəfənlər seviləndə,
yerlə göy bataqlığa çevriləndə.
Hər halda,
üstünü torpaqlayıb qazdıqlarını aldadarsan.
Dərhal da
hər kəsə öyrət qəbirləri,
tanrının tələffüzü ilə əcəlin təbirləri göndərir.
Zəmiləri fələklər əkir
Burğacları, ağacları dodağından yandırır.
Gəmiləri dayandırır,
çəkir torları mələklər.
Ulduzlanan küləklər
diktatorları budağından möhkəm dərir
gecənin tənəffüsü ilə.
Qar utandıqca,
qapqara görüntü istəyir suyu süzülə-süzülə.
Çirkli paltarlardakı büzüklər quyu,
xaltalardakı üzüklər sandıqça macərasında
Bir tərəfdən də
günəşi inilti-inilti səsləyir, qolların arasında buzlanan bələklər.
Əsrlər keçir.
Kimsəsiz yoxsulları zədagan nəsillər seçir.
Təbiət hər həftəndə,
yarpaqların sərinliyində payız üsulları əsdirir
Kalışlara.
Sərkərdə ailələri sarayın qapısını kəsdirir.
Bacarsan onda,
həyatı qaralmışlara bəyəndir rəngarəngliyi
Ac saxlayıb qəbilələri,
masayadək axsaqlayıb süfrə açarsan Pentaqonda.
Biz qaçanda sahibin baxdı
məğlubiyyət vaxtı sən qaçma, danlar
Cürbəcür çamadanlar xıncaxınca.
Bezib hürür,
arxasınca kəndir cəngəlliyi dartır it.
Yaralı əsgəri mərmilərdən gizlədir,
Burnuyla toxumları izlədir.
Səngərləyir.
Xülya mumları üfürüb dincəlir,
Torpaqların dərinliyində bir az.
Eyni anda,
bir qadını dörd bir yandan əngəlləyir.
Sümüklərdəki artrit,
dəridəki psoriaz.
O ağrıyır,
gələcəyi gözlənilməyən bütün sevinclərə qapı bağlayır.
Yekəpər çətinlik,
axmaqlığa incəlir.
Onun ağlından oğurlayıb asanlaşır.
Qızıldan bəzədilmiş mülklərdəki
zəki labirint, insanlaşır.
Sirrini balıqlara deyir ki, tez unudurlar
Birini,
yaşaya bilmədiyi qalıqlarla bəzəyir ki,
Suya həsrət qalmasın, paslansa da dəmir.
Cibində yarım şüşə “Urlar”
Yosunlar gözləmir
dəniz qızından etiraz.
Kəndirin istiqamətindən azır,
zülmkar iqamətindən, onun ayaqlarına qayıdır it
Təbiətin çarpazlığı
dümdüz hədəfə hazır.
Necə də asan,
atçı duyuqluğundan kəsir inad bölümün
atın soyuqluğundan donur, çapmır.
Heç bir müalicədə donur tapmır,
ölümün qan azlığı.
Gündə yüz dəfə yazır: Artrit, Psoriaz.
Sən yaşayacaqsan,
ya buludların altında, ya otların üstündə.
Ölmə ki,
meyvələri tapasan,
cəncəl yarpaqların sərinliyində.
Nəysə demə ki.
Uzan da
təkliyi içinə çək, xəstəlikdən də tək
torpaqların dərinliyində dincəl, bir az.
İstə, oyunun nəticəsini dəyişim,
uduzanda.
Bir müddət qaranlıqdır
uzaqdan alatoranlıqdı hiddət işığı.
Əzm
bir xörək qaşığı, ye.
Gərəksə, fikirini yayındıran oyuncağa bənzəyərəm.
Əzizim,
çərçivələr kənara çəksə, şüşə sındıran kirini
Közü qalan hər ocağa
Qışqıraraq de:
Mən pəncərə deyiləm, mənzərəyəm.
