Sim-sim.az Yaradıcılıq Fakültəsinin tələbəsi Əlibalanın yeni şeirlərini təqdim edir.
XATIRLAMAQ
(Ağ pambıqlar yanında
bir vedrə ağ süd.
Keçmişimi sonuncu dəfə xəyal et)
Ruhumun südlü dodaqları xatırladan
təmiz hissəsini,
hər şeyi
bir kənara buraxıb,
üzüntüylə izləyə bilərsən
dodaqlarının üstünə çəkdiyin
qırmızı yarpaqları,
qədim daşlar üzərindəki marağını unudaraq…
Ruhumda Allahı izləyə bilərsən,
ən müqəddəs ümidləri sezə bilərsən orada
havasında pambıqlar uçuşan yerləri xəyal edərək…
Necə məhv olduğunu görə bilərsən onların.
Dondurma qabı içində toyuq sümükləri kimi….
Məni özündə məhv edən
çirkablar dünyasına gedərkən
kaş bir az müqəddəs ətir götürə bilsəydim özümə,
gülə bilsəydim kaş,
(günahlardan qurtulmağın) çətin olduğunu bilsəm də.
Dişinə bərk, sarı küncüt yapışmış adamlar kimi…
AXINLAR
Qürubun zəif qaranlığında
sən çatışmayan rənglər, görüntülər hiss edirdin.
Bir siqaret alışqanının parıldayan dəmiri tək
iddiasız, məyus hiss edirdin özünü.
Yumşaq qaranlığın içində sapsarı qarğıdalı çatışmırdı,
sapsarı – bişmiş.
Və çaxır rəngli dodaqlar….
Hər şey o qədər müqəddəs idi ki, xəfifcə əsən külək
yumaq üçün sərxoşluq tapa bilmirdi, özünə.
Götürüb aparması üçün çirkinlik yox idi.
***
Bir itin qapqara burnu peyda olur gözümün önündə
(qüssənin zülməti gözlərimə yığılır)
mənsə paltarımın içində bədənimi hiss etmirəm.
Üstündə kirpi şəkli olan, içiboş – sarı qabları görürəm.
Və elə bil kimsə yaxında
çənəsinin sağ tərəfiylə
bir buzu qırmağa çalışır.
Susmaq istəyir, yorulmuş şüur…
Mənə elə gəlir ki, sonuncu dəfə gülümsəyəcəm
qapını açanda
əli kremə batmış halda yuxulamış qadını görərkən
