Xatirə
Qovaq ağacı,
Ey qovaq ağacı,
Həsrətdən toxunulmuş.
Sən dəli kimi idin
Yamyaşıl rəngdə,
Başının üstündə quşlar
Göy üzünü bürümüşdü.
Avqust səmasının altında
Sən gülümsədin,
Sonra susdun…
Eynən mənim kimi –
Səma altında
al rəngli
Dərdlərimlə birlikdə susdun…
Budaqların xoş ətirli
Qəlbimdə dinclik tapdım.
Biz səninlə yorğun qocayıq,
Ey qovaq ağacı –
Həsrət toxunur bizə…
Gün batdımı
Gün batdı, gün batdı,
Ağaclar düşüncəli –
Heykəllər kimi.
Taxıl zəmiləri biçilmiş,
Kədərli görünür hər şey –
Ölçüsü olmayan qədər kədərli…
Bütün axşamı kənd iti hürdü,
Səmanın üzünə sarı.
Göy üzündəki Venera
Alma kimi görünür…
Çobanlar sürüləri gətirəcək,
Uzaqlardan, lap uzaqlardan…
Və bunu görən uşaqlar
Sevincək halda qaçacaqlar
Sürülərin üstünə,
Evlərdə şən mahnılar oxunacaq
Bütün gecə…
Xatırla
Öləndə,
məni çay qumsalında basdırın,
Gitaramla birlikdə…
Nə vaxt ölsəm…
Narıncı bir meşədə
Bir çiçəyin yanında
Ölmək istərdim…
Nə vaxt ölsəm,
Flüger kimi
Küləyin istiqamətini göstərəcəm,
Damın üstündə…
Susun…
Mən öləndə…
Sonet
Yaşarmış gözlərində susqunluğa çevrilən –
Bu parlaq möcüzəni itirməkdən qorxuram.
Bu gecədən qorxuram, bir daha nəfəsinin –
Üzümə toxunmayacağından qorxuram…
Qorxuram ki, bədənimin ölü budaqları,
Ömrümün sahilində sirr olacaq.
Özümlə aparmaq istəmirəm hər yerə –
O budaqları ki, meyvələri əzablardı…
Qoy mənim son çağırışlarım –
Boşuna getməsin
Və xəzan örtsün ömrümün
Sonuncu payızını…
Gitara
Ağlamağa başlayır gitara,
Sübhün şüşəsini sındıraraq.
Ağlamağa başlayır gitara,
Yox, o susmayacaq,
Yox, ona susmaq olmaz.
Monoton ağlamayır o –
Su kimi ağlayır,
öz qətiyyətində.
Sanki
Çovğun ağlayır
Pis hava şəraitində…
Yox, ona susmaq olmaz,
yaxın və uzaq üçün ağlayır,
Səhra qumunda alışan
Küləklər kimi ağlayır…
O məqsədsiz ağlayır,
Səhərdən axşamadək.
Sanki bir quş ölubdü
Ağlayır o da kövrək…
Ah, Gitara!
Qılıncın iti ucuyla
Qəlbimi incidirsən,
Ağlamağınla…
İllüstrasiyalar F.Q.Lorkaya məxsusdur
Tərcümə etdi: Tural CƏFƏRLİ /edebiyyatqazeti.az/