Min-bir gecə nağılı
Ulduzların əvəzinə
Səmalarında mərmilərin parıldadığı yerdəsən…
Min-bir gecə nağılındasan
Şərqdəsən, Əhməd…
Yerdə süfrə salınıb,
Atan, anan,
Bir də əllərini illər əvvəl itirmiş
əmin oturub süfrənin qırağında
Etdiyiniz dua yarıda kəsilir
Göydən bərəkət yerinə
Bomba düşür evinizin damına
Güllələrlə taleyin yazılır evinin divarlarına,
Və o divarlar sevdiyin yeməyin içinə,
Doğranır çörək əvəzi
Gözlərini açanda
Xəstəxana tavanını görürsən
Əminlə sənin ömrünə nöqtə qoya bilməyib güllələr
Ancaq
İkinizin də əlləri yoxdu artıq
Bir-birinizin kürəyinə vurub
“Möhkəm ol” deməyə…
Buludların o yanı və bu yanı
Buludlardan o yanda
Günəşi keçən kimi
Ulduzların solunda
Xəyallardan şəhər var
Binalarının içindən ağaclar böyüyür
Küçələri çiçəkləri ovudur sinəsində
Adamları üzlərində təbəssüm
Gözlərində günəşin işıqlarını gəzdirir
Buludlardan bu yanda
Günəşi heç görməmiş
Ulduzlara çatmadan
Bir şəhər var burada
Binaları kəsilmiş ağaclarçun başdaşıdı
Küçələr çiçəkləri sürgün edib dükanlara
Adamları üzlərində həsrət
Gözlərində qaranlıqla döyüşən sonuncu şam kimi gücsüz ümid gəzdirir…
Taleyinə uduzmuş qadınlar
Uşaq evi
Gözlərində qorxu böyüdən uşaqların
Qulaqlarından
Qadağalar sırğatək asılıb
Tərli pəncərədə “ana” yazılıb…
Qadınlar
Sıraya düzülmüş
Yolların kənarında
Dan yeri sökülür
Günəş yaşlı müəllim kimi
Asta-asta qalxır göyün pilləkənlərini
Taleyinə uduzmuş qadınlar evlərinə dönür
Yarıyuxulu körpələrin gözləri
Güllə kimi açılır onların üstünə
İlk eşitdikləri söz ana…
Qocalar evi
Əzilmiş vərəqə bənzəyən üzlərdəki
Umudsuz, çarəsiz təbəssüm
Altını bulayan qadın buğlanan gözləriylə görür ölümü
Və yuxusunda hər səhər eşitdiyi
“ana” sözünə qarışır
Söyüşləri sanitarın…
Rəsm albomları
Yay-qış bacası tüstülənən,
Evlər qaldı
Rəsm albomlarında,
O kiçik evlərdə ilk sevgimiz,
O kiçik evlərdə ilk qorxumuz…
Biz qaldıq,
Gülüşümüz qaldı rəsm albomlarında,
Təbəssüm elə bil yeməyin yağı idi,
Sildik dodaqlarımızdan böyüdükcə…
