Sim-sim.az Rauf Ranın “Sarı, qəhvəyi, yaşıl və sarı” şeirini təqdim edir.
Yaxşı ki,
tez getdi.
Qapının divara sıxışan
solğun kölgəsi də
çıxıb getsin deyə,
qapını örtdüm.
Və qaldığım yerdən
bozarmış divar kağızlarının
fonundakı tabloda
nəsə axtarmağa başladım.
Düz bir həftədir,
axtarıram ki,
kiçik tabloda təsvir edilən
böyük pəncərənin
şüşələrindən görünən mənzərədə
yaşıla dolaşan qəhvəyi
sarıya qoşulub
bənövşəyi süsən çiçəklərinin
bələdçiliyi ilə
açıq maviyə toxunursa…
Evrika…
Demək,
şüşələr bu rəngləri,
bu qədər rəng isə
şüşəni –
rəngsiz bir nəsnəni
göstərmək üçündür.
Əsl sehir budur, deyib
tez-tələsik rəfdən
uşaqlıq əşyalarımı yığdığım
qutunu götürdüm.
Açıb gördüm,
illər elə sürətlə keçib ki,
toz götürüb buranı…
Rəngləri ağarıb
rubik kubunun,
zaman öz yöntəmiylə
həll edib onu.
Akvarellər solub,
kətan saralıb…
Fırçanı alıb
kətanın üzərində
bütün rəngləri bir-birinə
qatıb qarışdırdım.
Sonra
baxdım,
gördüm,
güldüm
və pıçıldadım:
Xanımlar və cənablar.
Abrakadabra…
Rəngarəng bir qara,
həm də qapqara.
