Bir gun olecegim, sevdiklerimi arkamda birakip, gidecegim,
Uzulecekler, aglayacaklar,
Ve ben el sallayacagim gokyuuzunden onlara,
Gormeseler bile, yuzumde huzunlu bir tebessumle bakacagim,
Ruhlari özgürleşmiş,
Dünyayı anlamadan çekip giden ölü çocukları eglendirecegim,
Onlara şiir yazacagim,
Ve soracaklar bana: “Dunya nasil bir yerdi?”
Ben kocaman bir yalan soyleyecegim onlara:
“Dünya güzel bir yerdi, çocuklar”…
****
Açlıktan yavrularini yiyen kediler,
Sokak kopekleri ve sokak cocuklari,
Bacağını arkasından surukleyen sakat kuşlar,
Onları düşünüyorum, anne,
Dünya acımasız,
Annesi doğururken ölen çocuğunu,
Tanır mı öteki dünyada yaşlanmış halini?
Anne,
Haberin de olmadi, kopegim öldü,
Tirnaklarimi uzattim, sacimi kestirdim,
Başka bir şehirde tuttum onun yasını,
Aynı şehrin hüznünü taşıdım bavulumda…
Anne, sen her şeyin yerini bilirsin,
Söylesene nerde çocukluğumdaki mutlu günler?
