Kitab təqdimatı olan şairin
təqdimat günündə yazdığı şeir kimiyəm.
Bəlkə də, ən yaxşı mən idim
Amma kitaba düşən, oxunan başqaları…
Şəhər necə də təmiz idi,
Süpürgəçi əlləri isə kirli olmuşdu.
Necə də fərqli mənzərə idi,
Təsir, əks-təsirə heç vaxt bu qədər bərabər olmamışdı.
Əsas sağ olaydın, fərqi yox necə;
Ya xəstə olaydın, ya da yarımcan.
Dünyada nə qədər qəbir vardısa,
Öldüm hamısında, ayıl anacan.
***
Ac olanda çörək qırıntısı da çörəkdi, bərəkətdi,
Bilirsən, adam
Çörəklər yenə incimirlər
ehtiyac olmayanda onlara qırıntı deməyimizdən.
Belə olma adam, belə olma
bəlkə bu dünyada artıq bildiyin adamlar
bir gün gələr yamaq olar sənə, adam
Eşidirsən?
***
İçimdə qısılıb küncdə qalmısan
Ölərsən! İçimi çəksəm, ağlasam
Sıxılıb, qəhərli boğazım altdan,
Ağzımdan ağı tək çıxıb qaçarsan…
Səni öldürəcəm öz ürəyimdə
Mən cəllad əmiyəm, sözüm-Qılıncım
Bir mıx da olacaq divarım üstə
Şəklin-cəsədindi. Mıx-dar ağacı.
***
Nə olsun günəşəm, amma qızmar yox
Nə olsun yağışam, amma leysan yox
Fəqət hamı narazıydı məndən
Əslində özüm isitmirdim
sərinkeşi olmayan evləri
Əslində özüm yağmırdım
evi damanlar üçün
Bunu heç kəs bilmədi…
Allah, necə dadlıdı
Zindandakı çörəklər
Fəqət, parça-parçadır
Azadlıqda ürəklər.
***
Sığındım burda bir yerə
Sən gedəli ev küncüyəm
Mən tərk edilmiş bir evə
yuva hörən hörümçəyəm
Qəlbim dolu, küskün dilim
Danışmağa yox təhərim
Səndən sonra gedənlərim
gələnlərimdən çox olub
Hamı gedir, bircə-bircə
Qapı genişdir beləcə
Ayağımdan bezən küçə
məni “Azıb” və yox olub
Duam az, çox şükürlərim
Dirilir ölən qüvvətim
Şükür, doğan ümidlərim
Ölənlərimdən çox olub
