Solğun çiçəklər
Güldanımda solan çiçəklər
bu dünyada məndən özgə
kimsəyə gərək deyillər;
nə qədər ki, tər
ətirliydilər
bütün qadınlar üçün eyni dərəcədə
qiymətliydilər,
onlardan ötrü ürəyi gedərdi
istənilən qadının…
İndi dəyərlərini bircə mən bilirəm
bu qədər solsalar da,
boyunlarını büksələr də,
evimdə yuxarı başdadır yerləri;
sonra onları qurudacam
qalın bir kitabın arasında qoruyacam.
Ah,
sevgilim dərən çiçəklər,
bütün gözəlliklərini səxavətlə önümə
sərən çiçəklər,
necə unutmaq olar ətrinizi,
gözəlliyinizi
göz oxşamağınızı?
İllərini ,
ömrünü
baharını-yazını verən qadın da
belə dəyərli olmalı bir kişi üçün əlbət,
solğunluğunda da,
yorğunluğunda da,
kimsənin görmədiyi gözəllikləri arayıb bulmalı…
***
payızın köçüb gəldiyi parkda
uşaqların xışmalayıb ətrafa səpdiyi xəzəllər
qəfil pula dönsələr,
bu qədər xoşbəxt eləməz onları
sarı, qırmızı, qəhvəyi yarpaqların
xoşbəxt elədiyi qədər…
ancaq yaşlı süpürgəçi qadının
qanını qaraldır yarpaqlar,
vahiməli süpürgəsindən qaçıb qurtulmağa çalışırlar
uşaqların ayaqları altında xışıldamaq
daha xoşdur
zibil qablarında yanıb tutuşmaqdan.
***
harayı dəhlizi başına götürən
pişiyin səsinə
çıxıram qapıya
əynim nazik olsa da,
öskürəyim kəsməsə də hələ,
sanıram ki, dəcəl uşaqdır onu incidən yenə;
görürəm başqa bir pişik üz-üzə durub onunla
acıqla əl-qol atırlar bir-birinə
başımı bulayıram: pişik pişiyin qənimidir
necə ki, insan insanın.
***
Nə qocadır,
nə ortayaşlı,
nə qadındır,
nə kişi,
əlləri toppuş,
barmaqları şipşirin
məsum bir uşaqdır Tanrı!
oturub qumsalda,
qumdan yaradır
qurur, tikir, sökür…
oyunu yarımçıq qoyub evlərinə qaçır
o səbəbdən günlərlə unudur bəzən
hamımızı
yağışın, qarın, küləyin, tufanın altında…
Aktyor
Arzusu xeyirxah görünmək…
tamaşaçıların yaddaşında
bir az da elə qalmaq
yaxşı adamdır o
rejissorlar pis insan kimi görürlər həmişə
necə ki, xoşbəxtliyə layiq biridir,
ancaq tale elə bədbəxt edir onu.
Köhnə çamadan
İllərdir heç bir səfərə çıxmır,
dolabın başındakı çamadan
yaşlı sahibəsinin arzulardakı
xəyallardakı gəlin üçün alıb içinə doldurduğu
paltarlar, ətirlər də dəbdən düşüb çoxdan.
Qadın uzun, soyuq, tənha gecələr boyu
toxuduqlarını da yığıb çamadana dəli bir ümidlə;
hərdən yuxusuna girir çamadan
özü öz ayağıyla yeriyib gedir çamadan
uzaq ölkədəki oğlunun dalınca,
içində isti paltar
yun şərf
əlcəklər də aparır
biganə oğul üçün…
***
Bahalı cib telefonunu
salıb itirmək,
oğurlatmaq qorxusu daha çoxdur;
bu oğlanda
sevdiyi qızı itirmək qorxusunun yanında
onu belə öyrədiblər:
“qız tapılmır sənə?
itə daş atırsan qıza dəyir…”
“qızların minnəti olsun…
əlini yelləsən əllisi…”
qızsa, qızsa
gözlərinin işığını itirəcəkmiş kimi qorxur
oğlanı itirməkdən
dünya dağılacaqmış
sön nəfəsini verəcəkmiş kimi
ona belə öyrədiblər çünki:
“çalış adın heç kimlə çıxmasın”…
“papaq deyilsən ki, başdan-başa qoyulasan”
“sən gündə bir oğlanla görüşən qızlardan olmamalısan!”
o səbəbdən dözür oğlanın bütün eşşəkliklərinə…
oğlan qışqırır üstünə,
əlinin üstündən vurur
köməksiz uşaq kimi başını aşağı salır qızcığaz
üzünü çevirib ağlamsınır…
utanır avtobusdakı adamlardan,
ancaq bircə dayanacaq sonra
əl-ələ düşüb gedən görürəm yenə onları
nə ürəyinin oğlanın ürəyilə,
nə əllərinin qəddar əlləriylə barışmadığı
qəmli gözlərindən
əyilmiş üzündən sezilir…
